روز «لباس نارنجی»

در مه ۲۰۱۳، در پروژه یادبود و دیدار مجدد بازماندگان یکی از این مدارس شبانه‌روزی در بریتیش کلمبیا، فیلیس وبستاد (Phyllis Webstad)، یک زن سکویپمک شمالی (شوشواپ)، روایت کرد که در اولین روز مدرسه، لباس نارنجی کاملاً نویی را که به تن داشت به‌زور از او گرفتند. همین پیراهن نارنجی درخشان به نمادی از آسیب‌هایی تبدیل شد که او و دیگر کودکان بومی متحمل شدند.

پیراهن نارنجی نماد دوران کودکی دزدیده شده و هویت فرهنگی است که از کودکان بومی در مدارس شبانه‌روزی سلب شده است. این پیراهن به عنوان یادآوری ملموسی از درد و رنج مداوم ناشی از این مؤسسات عمل می‌کند.

با الهام از داستان فیلیس وبستاد، برگزارکنندگان پیشنهاد دادند تا روزی را به نام روز پیراهن نارنجی و به عنوان راهی برای افزایش آگاهی و تشویق گفتگو در مورد سیستم مدارس‌ شبانه‌روزی در نظر بگیرند. ۳۰ سپتامبر به عنوان تاریخ این روز انتخاب شد، که نشان دهنده روزی است که به طور سنتی کودکان را از خانواده‌هایشان می‌گرفتند و به مدارس می‌فرستادند.

پیام قدرتمند روز پیراهن نارنجی در سراسر کشور طنین‌انداز شد. در سال ۲۰۱۴، مجمع رهبران قبایل بومیان کانادا، ۳۰ سپتامبر را به طور رسمی به عنوان روز پیراهن نارنجی اعلام کرد و از کانادایی‌ها خواست تا در مورد تاریخ تاریک مدارس شبانه‌روزی یاد بگیرند و تأمل کنند. در سال ۲۰۱۵، کمیسیون حقیقت و آشتی خواستار یک روز ملی برای بزرگداشت قربانیان و بازماندگان شد و بر اهمیت روز پیراهن نارنجی تأکید کرد.

پس از کشف گورهای دسته جمعی در محل مدارس شبانه‌روزی سابق در سال ۲۰۲۱، فوریت برای به‌رسمیت‌شناختن ملی این روز تشدید شد. در ژوئن ۲۰۲۱، کانادا به طور رسمی ۳۰ سپتامبر را به عنوان تعطیلات ملی جدید اعلام کرد: روز ملی حقیقت و آشتی. این اقدام گام مهمی در جهت به‌رسمیت‌شناختن اشتباهات تاریخی و هموار‌کردن مسیر آشتی بود.