بیست و پنج سال پیش در روز 30 اکتبر کبکی‌ها جدایی از کانادا را به همه‌پرسی گذاشتند.

در سال 1995، 4 میلیون و 700 هزار کبکی در این همه‌پرسی شرکت کردند. این رأی‌گیری دومین همه‌پرسی در 15 سال گذشته بود که نشان از جنبش‌های جدایی‌طلبانه قابل توجه داشت. در این همه‌پرسی کبکی رأی «آری» یا «نه» خود به استقلال را به صندوق‌ها انداختند. این همه‌پرسی با حدود 51 درصد رأی «نه» به استقلال کبک و با اختلافی ناچیز منجر به شکست جدایی‌طلبان شد.

همه‌پرسی از طرف «ژاک پاریزو» نخست‌وزیر وقت از حزب کبکوآ و «لوسین بوشار» رهبر حزب بلاک کبکوآ هدایت می‌شد. پس از شکست جدایی‌طلبان، پاریزو از سمت خود استعفا داد و بوشار رهبری حزب بلک کبکوآ را به دست گرفت.

بیشتر بخوانید: مهرگان؛ سالروز اسارت ضحاك

در واکنش به این اتفاق دولت فدرال دست به چند ابتکار عمل زد:

اول: کبک به عنوان جامعه‌ای ویژه در درون کانادا (یعنی جامعه‌ای که فرانسوی‌زبان است، و سیستم مدنی و فرهنگ مخصوص به خودش را دارد) شناخته شد.

دوم: حق وتو در برابر تصمیماتی که مستقیماً منجر به تقسیم قدرت (سیاسی) می‌شود برای کبک و چند استان دیگر، تضمین شد.

سوم: دولت فدرال نقش خود را در زمینه‌هایی مانند آموزش و تأمین بازار و نیروی کار پس گرفت و به استان‌ها اجازه داد تا خود در اینباره اقدام کنند.

پس از گذشته 25 سال حزب کبکوآ قدرت زیادی را از دست داده و تنها 9 کرسی از مجلس کبک را در دست دارد. از سوی دیگر حزب جدایی‌طلب بلاک کبکوآ توانسته با موفقیت 32 کرسی مجلس فدرال را از آن خود کند.

برای مدتی مساله استقلال کبک خاموش بود، اما در سال 2014 با به قدرت رسیدن حزب بلاک کبکوآ این مساله دوباره مطرح شده است، اما آنها تا کنون موفق به برگزاری همه‌پرسی سوم نشده‌اند.

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا