شاید مرگ «پازولینی» از زندگی و چگونگی زندگی کردنش، بیشتر مورد توجه باشد. اگرچه نحوه زندگی او و فیلم‌هایش که بی‌مهابا بر زمانه می‌تاختند و طرز تفکراتش او را به سمت قتلش سوق داد اما پرونده زندگی او، همچنان باز است؛ حتی با گذشت چهار‌دهه از کشته شدنش.

« پیرو پائولو پازولینی» در ۵ مارس ۱۹۲۲ در بولونیای ایتالیا متولد شد. او از فیلم‌سازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیاست که علاوه بر فیلم‌سازی، در نوشتن رمان،شعر و نقد های سینمایی و فرهنگی نیز دست داشت.

بسیاری از نوشته‌ها و فیلم‌های «پازولینی» حول مسائلی چون خشونت می‌گردد. فضای اکثر آثارش زندگی طبقه‌ کارگر و تنگ‌دست است. لایه‌ای از جامعه‌ آن زمان که دیگران «طبقه پست» می‌نامیدند. «پازولینی» کشش خاصی به این گروه داشت و خود مدتی درون این طبقه اجتماعی که آن را «لومپن پرولتاریا» می‌نامید، زندگی کرد.

اولین رمان او در سال۱۹۵۵ با عنوان «Ragazzi di Vita» به چاپ رسید. فضای این رمان زندگی طبقه‌ کارگر است و شخصیت‌های آن را جوانان و مردان  ‌تشکیل می‌دهند. داستانی الهام گرفته از زندگی هنرمند در رم و آن‌چه در این شهر بر او گذشت. در همین دوران «پازولینی» اولین فیلم خود را نیز با نام «Accattone» ساخت.  یک درام اجتماعی که در حومه‌های خاک‌گرفته‌ شهر رم اتفاق می‌افتد و با قتلی بی‌رحمانه به پایان می‌رسد.

«پازولینی» همچنین فیلم نامه «شب‌های کابیریا» را برای «فدریکو فلینی» نوشته است.

سینمای «پیرو» آمیزه‌ای از شعر، استعاره،اسطوره شناسی، روانشناسی و دیالکتیک مارکسیستی است.

صراحت تمام عیار

او به دلیل سبک صریح و تمرکز برخی از آثارش روی مسائل جنسی ممنوعه در ایتالیا همچنان یک شخصیت بحث‌برانگیز است. بسیاری از فیلم‌هایش ، اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان‌اند که با تاویل ویژه او ارائه شده‌اند، آثاری چون «ادیپ شهریار»، «مده آ» و «د کامرون». او نه تنها یک فیلمساز، بلکه شاعر و نظریه‌پرداز سینما نیز بوده‌است.

مقاله «سینمای شعر» او، یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی است که در باره ماهیت شعرگونه سینما و زیبایی‌شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است. نگاه انتقادی «پازولینی» به جامعه ایتالیا و سبک رئالیستی او باعث شد که کارهای وی در طول زندگی‌ حرفه‌ایش آماج انتقادات و سانسور قرار بگیرد. از جمله آخرین فیلم او «سالو ۱۲۰ روز در سودوم»، ساخت سال ۱۹۷۵ میلادی که نمایش آن به خاطر صحنه‌های تجاوز، قتل و شکنجه در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع شد.

بیشتر بخوانید: کیارستمی کجاست؟

پایان بحث برانگیز زندگی پازولینی

«پازولینی» در ۱۹۷۵ در اوستیا در نزدیکی رم  به قتل رسید. یک پسر جوان روسپی به نام «جوزپه پلوسی» مدعی شده بود که قاتل اوست و «پازولینی» قصد تجاوز به او را داشته‌است؛ اما بسیاری معتقدند که قتل او مشکوک و به دلیل انگیزه‌های سیاسی بوده‌است.

او در سال ۱۹۷۵ و بعد از اینکه در مناطق حاشیه‌ای رم چندین بار ماشین خودش از رویش رد شد، جانش را از دست داد. پلیس در ابتدا یک فرد خیابانی را دستگیر کرد اما او بعدها به دلیل کمبود مدارک آزاد شد. اندکی بعد از آن، جستجوها برای یافتن سه مرد آغاز شد که با دیدگاه‌های چپ‌گرا و ضدمذهبی «پازولینی» مخالف بودند، اما آن‌ها هیچگاه پیدا نشدند. در سال ۲۰۰۵ نیز پلیس بعد از آشکار شدن مدارک جدیدی دال بر اینکه «پازولینی» در یک طرح اخاذی شرکت داشته پرونده را دوباره باز کرد، اما در انتها این پرونده هنوز هم به صورت یک معما باقی مانده‌است.

«پازولینی» در هنگام مرگ ۵۳ سال داشت.

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا