این دانشجوی ایرانی موفق به کسب مدال جهانی برنز در مسابقات اختراع و نوآوری شد

عرفان نورایی جوان 20 ساله، از نخبگان ایرانی ساکن تورنتو است که همین چند وقت پیش با اختراع یک سنسور ارتباطی فیبر نوری توانست مدال برنز مسابقات اختراع و نوآوری را از فدراسیون بین‌المللی مخترعان دریافت کند. او هم اکنون دانشجوی سال دوم مهندسی برق و الکترونیک دانشگاه یورک، تورنتو هست. پس از این موفقیت مهم مقامات کانادایی زیادی چون شهردار تورنتو وزیر فدرال بیزینس و تجارت بین الملل کانادا، نخست وزیر انتاریو و خیلی از سناتورها به وی تبریک گفتند.

رهبر حزب محافظه کار کانادا، دفتر نخست وزیری کانادا و نماینده ملکه الیزابت، صفحه رسمی کانادا در سازمان ملل و کنسولگری کانادا در نیویورک، ژنو و استرالیا  و حتی چندین شرکت کانادایی تکنولوژی نیز با ارسال پیام و نامه‌هایی از موفقیت جوان ایرانی قدردانی کردند.

خبرکانادا اخیراً گفتگوی مفصل و اختصاصی با این نخبه ایرانی انجام داده است که در ادامه خواهید خواند.

 

ابتدا لطفا توضیحاتی در معرفی خودتان بفرمایید؟ چند سالتان هست؟ دانشجوی کدام دانشگاه هستید؟

من عرفان نورایی متولد 2001 از تهران هستم و به تازگی وارد 20 سالگی شده‌ام. در تهران زندگی می‌کردم و مدرسه و دبیرستان سلام دیباجی در تهران میرفتم و اواخر 2019 بعد از گرفتن دیپلم به کانادا مهاجرت کردم. اجازه بدهید از همان ابتدای کودکی‌ام سر صحبت را برایتان باز کنم. من از کودکی و از همان 7، 8 سالگی بسیار کنجکاو بودم و همیشه علاقه داشتم که از وسایل دور و اطرافم چیز جدیدی بسازم که مفید بوده و کمک بهتری به مردم بکند. مخصوصاً در زمینه‌های علمی کنجکاوی زیادی داشتم و اسباب بازی‌هایم چیزهایی مثل کیت‌ها یا ماژول‌های الکترونیک بود. به خاطر علاقه زیادم به علم فیزیک و الکترونیک خانواده‌ام همیشه تشویقم می‌کردند که در مسابقات علمی شرکت کنم. از 10 ،11 سالگی شروع کردم به شرکت در مسابقات علمی. همیشه کتاب‌های علمی مختص کودکان را زیاد میخواندم. علاقه به خواندن کتاب‌های کیهان شناسی و الگوهای طبیعت داشتم و از همانجا علاقه من به اختراع و ساختن بیشتر شد.

چسب و قیچی و کاغذ از لوازم محبوب من بودند، چرا که با آنها قطعات سه بعدی، اوریگامی و هر آنچه در ذهنم بود را می‌ساختم. برای مثال یک بار اوریگامی فضاپیما ساختم و خانواده‌ام عکس آن را برای ناسا فرستادند. در همان زمان ناسا با ما تماس گرفته و مدرسه ای را در ایالت نیوجرسی آمریکا برای ادامه تحصیل من پیشنهاد دادند.

کتاب‌های فیزیک زیاد میخواندم. بعد از مدرسه تنها کارم رفتن به میدان انقلاب و خرید کتاب و بعد خواندن آنها بود. همیشه نظم و الگوی زیبایی که در طبیعت وجود داره برایم موضوعات جالبی بودند.

 

و اما رشته تحصیلی من،

به خاطر علاقه ای که به فیزیک و الکترونیک داشتم مخصوصا فیزیک ذرات، چون زمینه تحقیقاتی من بیشتر به فیزیک ذرات، مکانیک کوانتوم و سامانه‌های اپتو الکترونیکی مربوط بود، بیشتر روی کانال‌های فیبر نوری و ادوات فوتونیک کار می‌کردم. مثلا چگونگی عملکرد سیگنال‌هایی که از طریق فیبرهای نوری ارسال می کنیم، یا اینکه اینها چطور می‌تواند کیفیت بهتری پیدا کنند. در واقع بیشتر روی ادوات فوتونیک تحقیق می‌کردم.

 

قبل از دانشگاه در مسابقات و المپیادهایی که شرکت داشتید، مقام‌هایی هم کسب کردید؟

 

بله، قبل از دانشگاه و در واقع قبل از مهاجرتم من از دوران راهنمایی در مسابقات پژوهشی و المپیادهای علمی در ایران شرکت کردم.

بعد از راهنمایی وارد دبیرستان شدم و اولین ایده‌ام را در دوران دبیرستان دادم. اولین ایده‌ام راجع به ذره فوتوالکترون یا همان تابش ذره فوتو الکترون بود که این ذره چطور عمل می‌کند. در واقع می‌خواستم دستگاهی را طراحی کنم که بتواند سطوح مختلف فرکانس، سرعت، انرژی اسپین (اندازه‌حرکت زاویه‌ای) و مشخصات مختلف اسپکتروسکوپی ذره فوتو الکترون را به من بدهد. من شروع به کار روی این ایده و ثبت اختراع کردم. سپس تصمیم گرفتم در جشنواره خوارزمی شرکت کنم. قبل از آن برای اختراعم از آزمایشگاه تخصصی ادوات فوفتونیک ایران در دانشگاه شهید رجایی از دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی تائیدیه علمی گرفتم.

و  سپس در جشنواره خوارزمی شرکت کردم. من همه مراحل جشنواره خوارزمی از منطقه‌ ای، استانی و … را شرکت کردم و درنهایت توانستم برگزیده کشوری شوم و در آخر هم آنچه دریافت کردم، تقدیر نامه‌ای بیش نبود. اسم پروپوزال طرح و دستگاهی (دستگاه شتاب دهنده کوچکی که طراحی کرده بودم) که در خوارزمی برگزیده شد «آشکار ساز فوتونی و نمایشگر تابش فوتوالکترون در اثر فوتوالکترویک» بود.

در آن سال حدود 9 هزار طرح شرکت کرده بودند و در نهایت 30 طرح پذیرفته شدند. من می‌توانم بگویم که استارت مسیر من از جشنواره خوارزمی زده شد.

بیشتر بخوانید: جوان ایرانی-کانادایی برنده مدال برنز اختراع و نوآوری شد

باید خدمتتان بگویم که من در کنار اختراع، به دلیل علاقه به هوش مصنوعی ربات هم می‌ساختم. در آن زمان یعنی سال 2018 به همراه تیمی از مدرسه در کنگره جهانی روباتیک که در تایوان برگزار می شد، شرکت کرده و رتبه سوم را کسب کردیم. در سال 2017 در مسایقات کشوری روباتیک ما یک ربات ورزشکار و یک ربات امدادگر طراحی و ساختیم (این موضوع مربوط به بعد از جشنواره خوارزمی هست)؛ ربات امدادگر کارش رساندن داروها به بیماران بود و ربات ورزشکار هم کارهای ورزشی مثل هل دادن مانع، تیراندازی کند، بلند کردن وزنه و دو میدانی انجام می‌داد.  تیم ما در مرحله کشوری که در دانشگاه امیرکبیر برگزار می شد رتبه اول را کسب کرده و سپس به مسابقات جهانی تایوان اعزام شد.

 

جناب نورائی در  چه سالی وارد کانادا شد‌ید؟ 

من اواخر 2019 که دیپلمم را گرفتم  برای دانشگاه‌های کانادا اپلای کردم و با خانواده‌ام به این کشور آمدم.

همانطور که می‌دانید مهاجرت یک پروسه طولانی دارد و برای من حدود یک سال و خورده‌ای طول کشید تا وارد کانادا شوم.  در این مدت یعنی  از سال 2018 شروع کردم به ساخت ایده دومم که ساخت سنسوری بود که می‌توانست کیفیت سیگنال‌های فیبر نوری را به گیرنده برگرداند. بخش زیادی از این طرح را در ایران ساخته و تکمیل کردم و پس از ورود به کانادا دوباره یک سال دیگر روی آن کار کردم تا تکمیل‌تر کنم و به سطح صنعتی برسانم.

در کانادا جاهایی که سوال داشتم می‌رفتم از اساتید دانشگاها می‌پرسیدم و برای فهمیدن و روشن شدن مسائل برای خودم خیلی تلاش میکردم. همیشه به دنبال این هستم که مشکلات را شناسایی و سپس برای آنها راه حل ارائه بدهم. چون از نظر من اختراع کردن یعنی پیدا کردن یک مشکل و حل آن با روشی جدید، ناب و سپس ارائه آن به جامعه.

در نهایت طرحم را برای ثبت اختراعات آمریکا فرستادم و در آنجا تحت کنوانسیون پاریس ثبت شد. بعد از طی شدن این مسیر توانستم وارد مرحله فدراسیون جهانی مخترعان شوم.

فدراسیون جهانی به مخترعانی لقب افتخاری مخترع می‌دهد که سابقه‌ای از اختراعات داشته باشند. مثلا، ثبت اختراع ملی و بین‌المللی داشته باشند و یا جوایزی ملی و بین المللی برای اختراعات خود از نهادها و جشنواره‌های مورد تائید فدراسیون جهانی مثل جشنواره خوارزمی کسب کرده باشند. در واقع فرد باید یک رزومه کاملی داشته باشد تا فدراسیون لقب مخترع افتخاری به وی اعطا کند.

 

درباره اختراعی که اخیرا مدال برنز جهانی را برایتان به ارمغان آورد صحبت بفرمائید؟‌ چه سالی این اختراع رو انجام دادید؟ با چه هدفی ساخته شد؟‌

من پس از اینکه تمام رزومه خود را به فدراسیون جهانی مخترعان فرستادم، بعد از چند ماه لقب مخترع به من دادند. بعد از دریافت این لقب شما اجازه پیدا می‌کنید که بتوانید سالانه در مسابقات بین‌المللی اختراعات و نوآوری‌ها شرکت کنید که من نیز شرکت کردم. اسم کامل اختراع من «سیستم آشکار ساز فوتون برای تجزیه و کاهش نویز سیگنال‌های نوری حامل اطلاعات دیجیتال» هست. و ثبت اختراش در ایالات متحده تخت کنوانسیون پاریس انجام شده است.

در این مسابقه 30 داور از 35 کشور و حدود 650 اختراع از 35 کشور  شرکت داشتند و من در آن توانستم جایزه برنز مسابقات بین المللی اختراع و نوآوری فدراسیون جهانی مخترعین یا IFIA  را دریافت کنم.

این فدراسیون یکی از سازمان‌های غیر دولتی سازمان ملل محسوب می شود که در واقع از مقام های سازمان ملل هست و این جایزه هر سال در ماه جولای برگزار می شود، مقر ان نیز در ژنو است.

کار فدراسیون جهانی برگزاری و حمایت از مخترعات است و جوایز مختلفی دارد.

این جایزه بر چه اساسی به مخترعان داده می شود؟ و در مورد کارکرد اختراع خودتان توضیحاتی می‌دهید؟

این جایزه به اختراعاتی با مولفه‌های خاصی اعطا می‌شود، اختراع باید به طبیعت و جاودانی کره زمین کمک کند، بدین معنی که اختراع سبز باشد و کمک به حل مشکلی  بکند.

اجازه دهید توضیحاتی در مورد این دستگاه بدهم،  فرض کنید شما پیامی دارید پیام تصویری، متنی، صوتی  که برای ارسال آن قاعدتا نیاز به یک فرستنده  و یک گیرنده هست. در مخابرات عادی ما از نور استفاده نمی‌کنیم، اما در مخابرات فیبر نوری ما از نور استفاده می‌کنیم، چرا که سرعت بسیار بالاتری دارد و اطلاعات را با سرعت خیلی خیلی بالاتر می‌توان ارسال کرد. این دستگاه  اساسش مخابرات فیبر نوری است. خب چه کار می‌کند؟ برای مثال عکسی را جهت ارسال وارد فرستنده می‌کنیم و سپس به صورت اطلاعات دو دویی، در واقع به صورت اطلاعات باینری 01 یا همان سیگنال دیجیتال سوار سیگنال نور می‌کنیم. یک لیزر داخل فرستنده داریم، اطلاعات را روی آن سیگنال نور سوار می‌کنیم و بعد ارسال می کنیم. اما به محض ارسال شدن و رسیدن اطلاعات به گیرنده، مشکلی که در سطح صنعتی پیش میاد این است که پدیده های مختلفی وجود دارند که باعث می سوند قدرت و کیفیت سیگنال از بین برود. بنابراین من الگوریتمی طراحی کردم که این الگوریتم با روش تشخیص و پردازش فوتونیک نویزها و پالس‌های نوری را کاهش می‌د‌هد و با قیمت خیلی کمتر و با روشی ساده‌تر و راحت ‌تر شما می‌توانید این سنسور را تهیه کنید.  اخیرا من در حال مذاکره با دولت کانادا هستم تا روی این طرح صنعتی سرمایه‌گذاری کنند.

در جمله‌ای کوتاه اگر بخواهم بگویم این اختراع کمک به حل مشکلی می‌کند که در صنعت فیبر نوری وجود دارد.

 

 

اختراع شما در کجاها کاربرد دارد؟

این طرح در تمام صنایعی که با سیگنال‌های فیبر نوری با فرکانس بالا کار می‌کنند کاربرد دارد، مثلا شرکت زیمنس. صنایع هوا و فضا و دفاع این دو بخشی هستند که در آن کاربرد زیادی دارد. بخاطر اینکه برای ارسال اطلاعات با فرکانس بیشتری کار می‌کنند. البته من با خودم عهد کرده‌ام، طرحم را هیچ وقت وارد بخش دفاعی نکنم و دوست دارم در بخش‌های انسان دوستانه و کمک به جامعه انسانی فعالیت کنم. اما خب یکی از کاربردهای وسیع آن در صنعت دفاع هست.

 

 ایده این اختراع چطور به شما الهام  شد؟

همان کتاب خواندن‌ها بسیار به من کمک کرد و سال 2016 که اولین اختراعم را انجام دادم نیز ایده‌ای برای این کار بود. کلا مطالعه زیاد باعث میشود که شما متوجه مشکلات زیادی شوید، تنها باید بتونید به دنبالش رفته و راه حل خلاقانه برای آن مشکل پیدا کنید. حتی من یکی از روش‌هایی هم که برای اختراع سوم خود دارم این است که با مردم مصاحبه کنم؛ مثلا یک سری افراد را انتخاب و از مشکلات روزمره آنها بپرسم. سعی میکنم مشکلاتی که دارند را پیدا و روی آن فکر کرده و راه حل بدهم. راه حلی که نیست و ارزش کار کردن دارد.

 

در مورد فعالیت‌های اجتماعی خودتان برایمان صحبت کنید؟ از جمله اینکه مشاور جوانان شهر (City Youth Councilor)، عضو فعال حزب لیبرال و نماینده دانشجویی دانشگاه یورک هستید؟

من به فعالیت‌های اجتماعی خیلی علاقه دارم. مثلا حمایت از سلامت روان جوانان، خیلی از جوان‌ها حواسشان نیست و سلامت روانشان در خطر هست و باید از خود محافظت کنند. سلامت روانی مثل سلامت جسمی مهم است.

شورای شهر تورنتو هر سال یک تیم از جوانان را دارد که منتخب هستند، این تیم انتخاب می‌شوند و سوگند می‌خورند تا صدای جوانان را به شورای شهر برسانند. من هم در این انتخابات شرکت کرده و با رای جوانان انتخاب شدم و سوگند خوردم.  این مقام داوطلبانه بوده ولی زیر نظر شورای شهر است. یکی از وظایمان در این تیم این است که جلساتی را برگزار و جوانان را به این جلسات دعوت کنیم آنها را در این جلسات با سیاستمداران رودرو کنیم تا سوالاتشان را بپرسند و آنها را به چالش بکشند.

من خیلی دوست دارم که علم را به سیاست وصل کنم و همیشه در ایران هم به آن فکر می‌کردم. هدف من در هم تنیدگی علم و سیاست است. زیبایی و تاثیری که علم می‌تواند روی اقتصاد یک جامعه داشته باشد. نوآوری که می‌تواند اقتصاد یک جامعه را دگرگون کند.

من در حزب لیبرال کارآموز بودم و  فعالیتم را بیشتر کردم و و در آنجا هم تجربیات زیادی کسب کردم با سیاستمداران مختلفی دیدار داشتم. الان سناتور دانشجویی هستم‌، سناتورهای دانشجویی بخشی هستند که به قوانین و تصمیمات دانشگاه رای می‌دهند.

۸. در حال حاضر در حال انجام چه کار پژوهشی و تحقیقاتی هستید؟

الان دارم روی اختراع سوم کار میکنم که در مرحله ثبت است، مطالعاتی روی مکانیک کوانتوم انجام می‌دهم و با استادانم کار می‌کنم.

برای ادامه این فعالیت‌ها باید یک نظمی باشد که این فعالیت‌ها بتوانند روی محور خودشون با نظم ادامه پیدا کنند، بخاطر همین تصمیم دارم که هر 7 8 ماه اختراعی را ثبت کنم و تمام سعی‌ام رو میکنم که صدای تمام جوانانی باشم که در این زمینه ها بوده‌اند ولی حمایت نشدند. جوانانی هستند که متاسفانه پر از استعداد هستند اما حمایتی از آنها صورت نگرفته مخصوصا در ایران این موضوع بیشتر است.

از دیگر اهدافم کار کردن با سرمایه گذاران خیلی مهم است؛ یک روی سکه ثبت طرح و جایزه و … است ولی روی دیگر سکه کار کردن و مانیتایز کردن است. یعنی اینکه نوآوری وارد کسب و کار شود و این خیلی مهم است. بتوان از آن درآمد کسب کرد، آن را به ثروت تبدیل کرد و کارآفرینی کرد.

موقعیت دانشجویان ایرانی را در دانشگاه‌های کانادا (دانشگاه خودتان یعنی دانشگاه یورک)چگونه ارزیابی می‌کنید؟

از نظر علمی دانشجویان در سطح کارشناسی را خیلی ندیدم اختراعی داشته باشند، ولی در فوق لیسانس و دکترا دانشجویان فعال ‌تر هستندو تحقیقاتشان را ادامه می‌دهند، شرکت‌های خود را تاسیس می‌کنند و حقیقتاً متفاوت‌تر از دانشجوهای خارجی بوده و از لحاظ علمی قوی‌تر هستند. همچنین اساتید ایرانی بسیاری در دانشگاه یورک و تورنتو حضور دارند.

چه توصیه‌ای یا سخنی برای هم سن و سالان‌تان، مخصوصا جوانان و نوجوانان هموطن ایرانی خود دارید؟

من به عنوان جوانی که هم تجربه زندگی در ایران و هم کانادا را دارم از هم سن و سالان خود و جوانانی که  به این زمینه ها، در واقع به اختراع به علم، فناوری علاقه‌مند هستند، می‌خواهم  با وجود تمام حمایت‌نشدن‌ها همه تلاش خود را بکنند و  تسلیم نشوند. محکم و استوار به علم، تحقیق و مطالعه ادامه دهند و سعی کنند تحقیقات و دستاوردهای خود را برای شرکت‌های داخل و مخصوصا خارج از ایران ارسال کنند. فراموش نکنند تا خودشون نخواهند خودشان را نشان دهند، دیده نمی‌شوند. چه بسا که طرح آنها پذیرفته شود و شرکت‌ها آنها را جذب کنند.  من خودم طرحم را قبل از آمدن به کانادا برای چندین شرکت خارجی ارسال کرده بودم.

همینطور از اشتباه کردن نترستند که این بسیار عادی است، اشتباه پیش می‌آید، نترسند و ادامه بدهند و پلان گذاری کرده و مسیر خود را ترسیم کنند.

 

من می‌دانم که شرایط کنونی در ایران برای جوانان سخت است و من خودم هم تجربه داشتم، اما مطمئنم که اگر بخواهند می‌توانند.

همینطور باید بگویم که پدر و مادرها بسیار نقش مهمی در موفقیت فرزندانشان بازی می‌کنند، و چه بسیار جوانانی که بخاطر کنکور علایق خود را دنبال نمی کنند. سایه کنکور و تک بعدی بودن در جامعه ما خلاقیت آنها را می‌کشد. من در ایران بودم در برنامه «حالا خورشید» که دعوت بودم  به این موضوع اشاره کردم، کنکور غول بزرگی است که خلاقیت جوانان ایرانی را از بین می برد.

 

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا