پس از تحقیقات یک روزنامه‌نگار، مغز اینشتین پیدا و به موزه فیلادلفیا منتقل شد

به گزارش «خبرکانادا» به نقل از «euronews» تحقیقات یک روزنامه‌نگار برای ماهنامه نیوجرسی باعث می‌شود تا مغز دزدیده شده انیشتین پیدا و برای تحقیقات و نگهداری در موزه «موتر» فیلادلفیا منتقل شود.

 

هنگامی که آلبرت اینشتین، دانشمند پرآوازۀ آلمانی در ۱۸ آوریل سال ۱۹۵۵ میلادی در بیمارستان پرینستون ایالات متحده درگذشت، توماس هاروی، مسئول کالبد شکافی او پس از انجام ماموریت اصلی خود، دست به یک کار دیوانه‌وار زند: او مغز اینشتین را از جمجمه خارج کرد و دزدید.

 

این شروع یک داستان پرماجرا و باورنکردنی بود که شرح آن در ادامه می‌خوانید:

آلبرت اینشتین هنگامی که ۷۶ سال سن داشت، حدود ساعت ۱ بامداد در بیمارستان پرینستون ایالات متحده در خواب درگذشت.

همان روز حدود ساعت ۸ صبح، جسد وی برای کالبد شکافی به سردخانه فرستاده شد و توماس استولتز هاروی، پزشک عصب‌شناس، کالبدشکافی جسد اینشتین را آغاز کرد تا با بررسی دقیق، علت مرگ بزرگترین نابغه قرن بیست را روشن کند یعنی پارگی آنوریسم آئورت شکمی.

اما بعد از با پایان کار کالبدشکافی، کسی خبر نداشت که دکتر هاروی دست به کار عجیبی زده است و در سکوت سردخانۀ پرینستون جمجمعه اینشتین را شکافته و مغز را با احتیاط از درون جمجمه خارج کرده است. این کار در حالی بود که روشن هانس، پسر اینشتین اعلام کرد مطابق با وصیت پدرش هیچ عضوی از بدن او نباید برداشته شود.

 

دکتر هاروی سپس مغز اینشتین را وزن می‌کند: وزن مغز ۱۲۳۰ گرم بود؛ کمی کمتر از میانگین وزن مغز یک مرد بالغ یعنی ۱۳۰۰ گرم.

پس از آن برای مدتی (بیش از ۲۰ سال)، مغز تکه تکه شدۀ اینشتین به فراموشی سپرده می‌شود و هیچ گزارش علمی نیز دربارۀ آن منتشر نمی‌شود.

 

تا اینکه در سال ۱۹۷۸ میلادی یک روزنامه‌نگار ۲۷ ساله به نام استیون لوی که برای مقاله ماهنامه نیوجرسی، جستجوی پیدا کردن مغز اینشتین را آغاز می‌کند.

او دکتر توماس هاروی را در ایالت کانزاس پیدا می‌کند. او تمام مدت آخرین تکه‌های مغز اینشتین را در شیشه‌هایی در بسته درون جعبه‌ای در دفتر کارش از آن نگهداری می‌کرد.

 

استیون لوی در مقاله‌اش که در اوت ۱۹۷۸ میلادی منتشر شد، نقل می‌کند که دکتر هاروی قطعاتی را که نگه داشته بود به او نشان داده است: مخچه اینشتین، تکه‌ای از قشر مخ و عروق آئورت.

 

انتشار این مقاله باعث شد که بار دیگر تحقیقات درباره مغز اینشتین از با تجهیزات پیشرفته‌تر از سر گرفته شود.

با تحقیقات جدید برخی از تفاوت‌های مغز او با دیگران مشخص شد؛ از جمله اینکه مغز اینشتین دارای نورون‌های بیشتری نسبت به مغز سایرین است، پیکربندی خاصی در منطقه شکاف سیلویو دارد و اندازه لوب‌های جداری آن نیز متفاوت است.

 

با این وجود دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند پاسخی برای پرسش اصلی دکتر هاروی بیابند؛ اینکه جایگاه «هوش» در مغز اینشتین کجاست؟

بیشتر بخوانید: قیمت‌گذاری ۳ میلیون یورویی دست‌نوشته انیشتین

توماس هاروی سرانجام در سال ۱۹۹۸ میلادی، آخرین قطعات مغزاینشتین را که در اختیار داشت به الیوت کراوس، متخصص آسیب‌شناسی و جانشین او در بیمارستان پرینستون بازگرداند.

 

پس از آن، اگرچه همچنان تحقیقات درباره هوش و یافتن محل آن در مغز انسان ادامه دارد، اما بقایای مغز اینشتین در موزه «موتر» فیلادلفیا در آرامش به سر می‌برد؛ جایی که مردم می‌توانند برخی از برش‌های ایجاد شده با میکروتوم توسط توماس هاروی را مشاهده کنند.

دکتر هاروی شماری از همکارانش را نیز در جریان تحقیقات خود می‌گذارد و درنهایت پس از تجزیه و تحلیل مغز اینشتین، شروع به نوشتن گزارشی از مشاهدات خود می‌کند و امیدوار است پس از یک سال کار روی آن، به کشف جالبی دست یابد.

 

گزارش این تحقیقات در ۲۰ آوریل ۱۹۵۵ توسط نیویورک تایمزمنتشر می‌شود و اینگونه است که خانواده اینشتین از سرقت مغز این نابغه مطلع می‌شوند.

 

هاروی موفق می شود هانس، پسر آلبرت اینشتین را متقاعد کند که نمونه‌های مغز همچنان برای ادامه تحقیقات در اختیار او باقی بماند و هانس نیز با اکراه می‌پذیرد. با این وجود هاروی نمی‌تواند با توجه به امکانات تحقیقاتی محدود آن زمان، تفاوت قابل توجهی میان مغز اینشتین در مقایسه با مغز یک انسان معمولی بیابد و بطور مشخص به این پرسش پاسخ دهد که جایگاه «هوش» در مغز او کجاست؟

 

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا