۱ اسفند روز جشن آبسالان

«آبسالان» جشن از یاد رفته ای است که به گمان، پیوند نزدیکی با جشن‌های نوروزی دارد. از «آبسالان» با نام‌های گوناگونی چون بهار جشن، جشن کوسه بر نشین، جشن آب پاشان و روز روباه یاد شده است. این جشن، یکی از جشن‌های ایران باستان برای طلب باران است که به قول «ابوریحان بیرونی» پادشاهان کیانی آن را «بهارجشن» می‌نامیدند. این جشن با اندکی دگرگونی آیینی، در بیشتر مناطق خشک ایران برگزار می‌شده است.

متاسفانه به دلیل نبود کبیسه گیری دقیق و به هنگام، بیشتر جشن‌ها و آیین‌ها ایران به ویژه جشن‌های در ارتباط با آب و آتش، از نظر زمان و شیوه برگزاری در هم آمیخته‌اند.

هنوز محققان درباره معنی درست این واژه اتفاق نظر ندارند. در کتاب «ریگ ودا» واژه «آبسالان» به صورت «آپسارا» آمده است که احتمال می‌رود به معنای ابر یا رگبار باشد که بر سر راه خورشید قرار دارد.

«ابوریحان بیرونی» در «آثار الباقیه» می نویسد: «در این روز، جمشید مروارید را برای نخستین بار از دریا بیرون آورد و چون این روز نزدیک به برج حمل(فروردین) است مردم آن را عید می گرفتند و شادمانی می کردند و چون فصل سخت سرما سپری شده بود، به صحرا می رفتند و برای پادشاه، پیش از غذا یک روباه هدیه می آوردند. در این روز همچنین خداوند نیکی و بدی را در قضای خویش گردانید.»

بیشتر بخوانید: جشن سده؛ پایکوبی زندگی و نور

«کوسه برنشین» که یکی از مراسم های این جشن بوده است، نمایشی خنده آور بود  که توسط مردی کوسه رو که بر درازگوشی سوار بوده برگزار می شده است. کوسه خود را باد می زده و مردم به او آب می پاشیده اند.

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا