هجده سال پیش در چنین روزی ادبیات ایران یکی از داستان‌نویسان و نويسندگان صاحب‌سبک خود را از دست داد. «احمد محمود»، نویسنده معاصر ایرانی در طول نيم‌قرن به خلق شخصیت‌های داستانی ماندگار پرداخت و تاريخ معاصر ايران از بعد از كوتاي 28 مرداد را ترسيم و روايت كرد.

«احمد محمود» نویسنده معاصر ایرانی و خالق رمان‌هایی چون «همسایه‌ها» (1353)، «داستان یک شهر» (1358)، «زمین سوخته» (1361)، «درخت انجیر معابد» (1379) و «مدار صفر درجه» (1372) است. از ویژگی‌های برجسته آثار «احمد محمود» می‌توان به خلق شخصیت‌های داستانی قوی‌ اشاره كرد که از قشرها و فرهنگ‌های مختلف جامعه انتخاب می‌شدند و هر کدام با لحن و ادبیات منحصر به خود داستان خود را روایت می‌کنند. همین ویژگی در آثار احمد محمود بود که رمان چندصدایی را برای خواننده معرفی کرد.

از داستان‌های این نویسنده بعد از «مول» (1336) می‌توان از مجموعه‌های «دریا هنوز آرام است» (1339)، «قصه آشنا» (1370)، «از مسافر تا تبخال» (1371)، «غریبه‌ها» (1350)، «زائری زیر باران» (1346) و «دیدار» (1369) یاد کرد. «محمود» در رمان‌هایش تصویری از انسان امروز ترسيم می‌كند كه زندگی‌اش در خلال تاریخ معاصر ایران ورق می‌خورد. رمان‌های او تاریخ رنج‌باری از نیم‌قرن از زندگی ماست. در «همسایه‌ها»، نهضت ملی شدن صنعت نفت و آرمان‌های یک ملت را دنبال می‌کند. در «زمین سوخته» از دهلیزهای آتش جنگی عبور می‌کنیم که رنچ و عمق آن را فقط چنين رمان درخشانی در جلوی چشم مخاطبان آشکار می‌سازد.

بیشتر بخوانید: فریبرز لاچینی نوازنده ایرانی که آثارش جهانی است

داستان‌های محمود نماینده «ادبیات جنوب ایران» است، همانطور که «ويليام فاکنر» نماینده «ادبیات جنوب آمریکا» است. این خصوصیات و دقت وی به عناصر داستان نویسی بدون تردید او را در قلهٔ ادبیات معاصر ایران قرار داده است. احمد محمود در سن 70 سالگی و به دنبال یک دوره بیماری ریوی در بیمارستان «مهراد» تهران درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. نام او در ادبیات معاصر ایران جاودان می‌ماند.

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا