کاهش اکسیژن آب رودخانه‌ی سن‌لوران
گرم‌شدن و کاهش اکسیژن آب رودخانه‌ی سن‌لوران به دلیل تغییرات اقلیمی، موضوعی نگران‌کننده است که می‌تواند تأثیرات جدی بر اکوسیستم‌های این رودخانه داشته باشد. تحقیقات اخیر نشان می‌دهند که از سال ۲۰۱۵، دمای لایه‌های عمیق آب سن‌لوران به بالاترین میزان خود رسیده و در سال ۲۰۲۲ برای اولین بار دمای آب در عمق ۳۰۰ متری از ۷ درجه سانتی‌گراد فراتر رفته است.
این افزایش دما به هیپوکسی یا کاهش اکسیژن در آب‌های عمیق منجر می‌شود. آب‌های عمیق سن‌لوران ترکیبی از جریان‌های گرم گلف استریم و جریان‌های سرد لابرادور هستند. افزایش میزان جریان‌های گرم گلف استریم باعث افزایش دما و کاهش اکسیژن شده و شرایط را برای موجودات زنده در بستر رودخانه دشوارتر کرده است.
محققان معتقدند که این تغییرات مستقیماً با گرمایش جهانی و تأثیرات آن بر اقیانوس‌ها مرتبط است. کاهش اکسیژن می‌تواند به مرگ و نابودی بسیاری از موجودات زنده و آسیب به اکوسیستم‌های رودخانه‌ای منجر شود، که نشان‌دهنده‌ی تأثیرات عمیق گرمایش زمین بر محیط‌زیست آبی است.