روایت شاهدان از اعتراض‌‌های ایران
شارو، فارغ التحصیل دانشگاهی 35 ساله که تحت یک سیستم سرکوبگر بزرگ شده بود، هیچ وقت فکر نمی کرد که بعضی الفاظ را با صدای بلند بشنود. حالا خودش شعارهایی مثل «مرگ بر دیکتاتور» سر می دهد. با خشمی که خودش هم نمی دانست دارد، به تظاهراتی می پیوندد که خواستار سرنگونی حاکمان کشور هستند.
خبرکانادا به نقل از گلوبال نیوز چنین نوشت: به گفته شارو، بعد از سه هفته تظاهرات که با مرگ یک زن جوان در بازداشت پلیس اخلاقی شروع شد و با وجود سرکوب خونینی که ده‌ها کشته و صدها نفر در بازداشت به جا گذاشته است، خشم از مقامات رو به افزایش است.
تظاهرات ضددولتی در سنندج، در ۵۰۰ کیلومتری پایتخت، تصویر کوچکی از اعتراضات بدون رهبر است که ایران را به هم ریخته است.
این تظاهرات که عمدتاً توسط زنان و جوانان رهبری می‌شوند، از تجمعات خودجوش توده ای در مناطق مرکزی به تظاهرات پراکنده در مناطق مسکونی، مدارس و دانشگاه ها تبدیل شده اند، زیرا فعالان تلاش می کنند از سرکوب فزاینده وحشیانه فرار کنند.
تنش ها روز شنبه در سنندج پس از آن بالا گرفت که ناظران حقوق بشر گفتند که در پی از سرگیری تظاهرات، دو معترض به ضرب گلوله کشته و تعدادی زخمی شدند. به گفته ساکنان جو شدید امنیتی در شهر وجود دارد و گشت‌زنی های مداوم و پرسنل امنیتی در خیابان های اصلی مستقر شده‌اند.
آسوشیتدپرس با شش فعال زن در سنندج گفت وگو کرد که به گفته آنها تاکتیک های سرکوب، از جمله ضرب و شتم، دستگیری، استفاده از گلوله‌های جنگی و اختلال در اینترنت در برخی مواقع ادامه این حرکت را سخت می کند. با این حال، اعتراضات، همراه با ابراز نافرمانی‌های مدنی دیگری، مثل اعتصابات تجاری و بوق زدن رانندگان به نیروهای امنیتی ادامه دارد.
این فعالان در شهر به این شرط صحبت کردند که اسم کامل آنها از ترس انتقام گیری مقامات ایرانی مخفی شود. حساب های آنها توسط سه ناظر حقوق بشر تأیید شد.