هابل دورترین ستاره را رصد کرد

ناسا اعلام کرد که تلسکوپ فضایی هابل ـ پروژه‌ مشترک ناسا و آژانس‌ فضایی اروپا و کانادا ـ موفق به شناسایی دورترین ستاره‌ای شده که تاکنون رصد گشته است.

به گزارش خبرکانادا، خبرگزاری ایسنا به نقل از پایگاه خبری اسپیس در این زمینه نوشت: با ایرندل (Earendel)، ستاره‌ای که ۱۲.۹ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارد، آشنا شوید.
واشنگتن پست هم در این باره چنین آورده است: ستاره شناسان می‌گویند ایرندل کمتر از یک میلیارد سال پس از بیگ بنگ شکل گرفته است.

دانشمندان نام مستعار ستاره را ایرندل گذاشته‌اند چرا که معنای قدیمی این واژه «ستاره صبح» یا «نور در حال طلوع» است. ایرندل که نام فنی آن WHL۰۱۳۷-LS است، حداقل ۵۰ برابر جرم خورشید و میلیون‌ها بار روشن‌تر از آن است.

این ستاره تازه کشف شده که توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا شناسایی شده است، به قدری دور است که نور آن ۱۲.۹ میلیارد سال طول کشیده تا به زمین برسد.

بیشتر بخوانید: سیاره زمین ۵ اقیانوس دارد نه ۴ تا

«هابل» پروژه‌ مشترک ناسا و آژانس‌ فضایی اروپا و کانادا است و بیش از سه دهه به رصد فضا پرداخته است. این تلسکوپ بیش از ۱.۵ میلیون رصد انجام داده و بیش از ۱۸ هزار مقاله علمی براساس داده‌های آن منتشر شده است. هابل با سرعت ۲۷ هزار و ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت مدار زمین را دور می‌زند و در فاصله‌ ۵۴۷ کیلومتری زمین قرار دارد. این تلسکوپ در ماه آوریل سال ۱۹۹۰ از پایگاه فضایی کندی در فلوریدا به فضا ارسال شد.

برایان ولچ (Brian Welch)، اخترفیزیکدان دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور و نویسنده اصلی مطالعه اخیر گفته است: این یافته به ما فرصتی می دهد تا یک ستاره را با جزئیات در کیهان اولیه مطالعه کنیم.

دانشمندان ایرندل را با کمک یک خوشه کهکشانی عظیم به نام WHL0137-08 که بین زمین و این ستاره تازه کشف شده قرار داشت، شناسایی کردند. کشش گرانشی این خوشه کهکشانی عظیم، تار و پود فضا و زمان را خم کرد و در نتیجه یک ذره بین طبیعی قدرتمند به وجود آمد که نور اجرام دور پشت کهکشان مانند ایرندل را به شدت تقویت می کرد. این همگرایی گرانشی نور کهکشان میزبان ایرندل را به هلال درازی که محققان آن را «کمان خورشید» نامیده‌اند، خم کرده است.

همگرایی گرانشی هنگامی روی می‌دهد که نور یک چشمه درخشان بسیار دور (مانند یک اختروش) در مسیرش تا رصدگر، از کنار جسم پرجرم دیگری (مانند یک خوشه کهکشانی) بگذرد و مسیرش خمیده شود. جسم میانی عدسی گرانشی نامیده می‌شود. این پدیده یکی از پیش‌بینی‌های نظریه نسبیت عام اینشتین است. براساس نسبیت عام، جرم می‌تواند فضازمان را خمیده کند و در نتیجه میدان گرانشی‌ای بسازد که می‌تواند نور را منحرف کند.

 

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا

خواندنی‌های دیگر...
ارسال یک پاسخ