صدها سال تنهایی
۶ مارس زادروز گابریل گارسیا مارکز، نویسنده برجسته سورئالیسم جادویی
تولد او با اعتصاب مشهور کارگران کشتزار‌های موز همراه بود. گفته شده است که در آن اعتصاب، که به سال ۱۹۲۸ روی داد و از رخداد‌های مهم تاریخ کلمبیاست، نزدیک به سه هزار نفر کشته شدند.
« گابریل خوزه گارسیا مارکز» درسال ۱۹۲۷ متولد شد و پدریزرگ و مادر بزرگش او در شهری فقیر نشین در شمال کلمبیا، بزرگ کردند. او در «بوگاتا» پایتخت کلمبیا، به مدرسه رفت و به زودی به نوشتن روی آورد. به تشویق خانواده به تحصیل حقوق پرداخت، اما به زودی دریافت که روح و روان او تنها با نوشتن و ادبیات آرام می‌گیرد. او تحت تأثیر پدربزرگش که شخصیتی آزادی‌خواه بود و در هر دو جنگ داخلی کلمبیا شرکت کرده بود، آگاهی سیاسی پیدا کرد.
او در سال ۱۹۴۱ اولین نوشته‌هایش را در روزنامه‌ای که مخصوص شاگردان دبیرستانی بود،منتشر کرد. «گارسیا مارکز» که به شدت تحت تاثیر «ویلیام فالکنر»، نویسنده آمریکایی، بود، نخستین کتاب خود را در ۲۳ سالگی منتشر کرد که از سوی منتقدان با واکنش مثبتی روبرو شد.
«مارکز» در سال ۱۹۵۴ به عنوان خبرنگار« ال‌اسپکتادور» به رم و در سال ۱۹۵۵ پس از بسته شدن روزنامه‌اش به پاریس رفت. او پس از درگیری با رئیس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش، به مکزیک رفت.
بیشتر بخوانید: ده کشوری که زنان نباید تنهایی به آنها سفر کنند
رئالیسم جادویی در صد سال تنهایی
«صد سال تنهایی» ابتدا در ۱۹۶۷ و در آرژانتین منتشر شد و تمامی ۸۰۰۰ نسخه چاپ اول آن در بوئنوس آیرس و در کیوسک‌های روزنامه فروشی متروی آن جا، ظرف یک هفته، به فروش رفت. چیزی نگذشت که خوانندگان کتاب در سراسر آمریکای لاتین برای خریدن آن به کیوسک‌های روزنامه فروشی و کتابفروشی‌ها هجوم بردند. ترجمه کتاب به زبان‌های بیگانه از مرز سی و پنج کشور گذشت.
ایده اولیه برای نوشتن نخستین فصل کتاب صد سال تنهایی در سال ۱۹۶۵ وقتی که او مشغول رانندگی به سمت «آکاپولکو» در مکزیک بود به ذهنش رسید. «گارسیا مارکز» با انتشار «صد سال تنهایی» رئالیسم جادویی را که ترکیب خیال و واقعیت است به خوانندگان رمان معرفی کرد. «رئالیسم جادویی گارسیا مارکز»، که در آن طبیعت دلیل و منطق را به کناری می‌افکند، پیوسته در خدمت جهان بینی انسانی نویسنده قرار دارد.
در اوایل دهه ۸۰ به کلمبیا برگشت ولی با تهدید ارتش کلمبیا دوباره به همراه همسر و دو فرزندش برای زندگی به مکزیک رفت. «گابریل» در سال ۱۹۸۲ جایزه ادبی نوبل را دریافت کرد و بنیاد نوبل در بیانه خود او را «شعبده باز کلام و بصیرت» توصیف کرد. تمام داستان‌های وی به نثری نوشته شده‌اند که از نظر رنگارنگی و جاذبه غریبشان فقط می‌توان آنها را با کارناوالهای آمریکای جنوبی مقایسه کرد.
او در سال ۱۹۹۹ رسماً مرد سال آمریکای لاتین شناخته شد و در سال ۲۰۰۰ مردم کلمبیا با ارسال طومارهایی خواستار پذیرش ریاست جمهوری کلمبیا توسط مارکز بودند که وی نپذیرفت.
سال‌های پایانی عمر مارکز
در سال‌های پایانی زندگی و به مرور زمان خلاقیت و توان نویسندگی «مارکز» رو به کاهش گذاشت. او برای نوشتن کتاب خاطرات «روسپیان غمگین من»، چاپ ۲۰۰۴، حدود ده سال وقت صرف کرد. در ژانویه ۲۰۰۶ اعلام کرد که دیگر تمایل به نوشتن را از دست داده‌است. میراث او مجموعه بزرگی از کتاب‌های داستانی و غیرداستانی است که با پیوند دادن افسانه و تاریخ در آن هر چیز ممکن و باورکردنی می‌نماید.
پزشکان در سال ۲۰۱۲ اعلام کردند که مارکز به بیماری آلزایمر مبتلا شده است. «مارکز» سرانجام در سال ۲۰۱۴ درگذشت.
خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا