سرکوب اشتها با تخلیه یک آنزیم
یک آنزیم به عنوان یک هدف درمانی جدید و بالقوه برای کاهش اشتها، جلوگیری از تجمع چربی در بدن و در نتیجه کاهش وزن مطرح شده است که روی موش‌های چاق کارآمد نشان داده است.
به گزارش خبرکانادا، پیگیری درمان‌های نسل جدید برای چاقی، دانشمندان را به دنبال آنزیم‌های منحصر به فردی فرستاده است که می‌توانند برای خاموش کردن برخی از عملکردهای متابولیسم هدف قرار بگیرند و مطالعات جدید همچنان نامزدهای امیدوارکننده‌ای را نشان می‌دهند.
ایسنا به نقل از نیو اطلس گزارش داده، آخرین مورد از جانب دانشمندان دانشگاه “باپتیست” در هنگ‌کنگ پیگیری شده است که آنزیمی را شناسایی کرده‌اند که تنظیم کننده کلیدی سیری و اشتها است و نشان داده‌اند که چگونه مهار فعالیت این آنزیم می‌تواند در برابر افزایش وزن در موش‌های در معرض خطر محافظت ایجاد کند.
محققان در سال‌های اخیر اطلاعات مفیدی درباره‌ی نحوه عملکرد متابولیسم انسان کشف کرده‌اند و با این درک جدید، مجموعه‌ای از اهداف دارویی و درمانی جدید و بالقوه را برای درمان چاقی به دست آورده‌اند. این کار شامل آنزیم‌هایی است که جلوی اثرات نامطلوب قند را می‌گیرند و بر مصرف انرژی ما تأثیر می‌گذارند و به ما کمک می‌کنند تا چربی‌ها را ذخیره کنیم و اشتهایمان را در هنگام سیر شدن سرکوب کنیم.
کشف نویسندگان این مطالعه جدید به اشتهای ما و توانایی رسیدن به احساس سیری بعد از یک وعده غذایی با اندازه مناسب مربوط می‌شود. اکتشافات این تیم آنها را به مطالعه یک محور سیگنال کلیدی در تنظیم انرژی و وزن بدن که شامل هورمونی به نام “فاکتور رشد و تمایز ۱۵”(GDF۱۵) و گیرنده عصبی در مغز به نام گیرنده خانواده GDNF مانند “GFRAL” هدایت کرد.
شناخته شده است که “GDF۱۵” سیگنال‌های سیری را با اتصال به “GFRAL” ارسال می‌کند، بنابراین تصور این است که با مداخله در این فرآیند می‌توان به تنظیم مصرف غذا کمک کرد. با این حال، این مسیر در حال حاضر به خوبی درک نشده است، بنابراین دانشمندان آزمایش‌هایی را برای روشن کردن مکانیسم‌های موجود انجام دادند که شامل آزمایش روی موش‌هایی بود که مهندسی ژنتیکی شده بودند تا فاقد آنزیمی به نام “MT۱-MMP” در این نورون‌های سیری باشند.
این موش‌ها در کنار یک گروه کنترل از موش‌های سالم، در یک رژیم غذایی غنی از چربی قرار گرفتند تا چاق شوند. پس از ۱۶ هفته، موش‌های تخلیه شده از آنزیم “MT۱-MMP” ۱۰ درصد غذای کمتری خوردند و ۵۰ درصد وزن کمتری اضافه کردند. آنها همچنین کاهش سطح گلوکز و انسولین پلاسما را نشان دادند. این نتایج نشان می‌دهد که تخلیه یا کاهش آنزیم “MT۱-MMP” در موش‌هایی که رژیم‌های غذایی پرچرب دارند، از آنها در برابر چاقی محافظت می‌کند.
بررسی‌های بیشتر نشان داد که موش‌های چاق سطوح بالایی از این آنزیم در نواحی مغزی به نام ناحیه “پوسترما”(postrema) و “هسته مجرای انفرادی” داشتند که به تنظیم اشتها و وزن در انسان کمک می‌کند.
دانشمندان همچنین نشان دادند که این آنزیم با جدا کردن گیرنده GFRAL از سطح نورون‌ها، سیگنال‌های سیری را سرکوب می‌کند و از اتصال GDF۱۵ به آن جلوگیری می‌کند.
دانشمندان در دور دیگری از آزمایش‌ها پتانسیل درمانی هدف قرار دادن MT۱-MMP را با استفاده از یک آنتی‌بادی برای سرکوب فعالیت آن به جای استفاده از مهندسی ژنتیک بررسی کردند که این کار موجب ایجاد انواع بهبود در نشانگرهای متابولیک از جمله تحمل گلوکز، وزن بدن و مصرف غذا شد.
دکتر “خاویر وونگ هوی لئونگ” سرپرست این مطالعه گفت: یافته‌های این تحقیق، نقش MT۱-MMP را در تنظیم سیری نشان داده‌اند و نشانه‌های اولیه‌ای را ارائه کرده‌اند که آنزیم پروتئولیتیک یک هدف امیدوارکننده برای درمان چاقی است. همچنین ممانعت دارویی MT۱-MMP می‌تواند یک استراتژی مناسب برای توسعه درمانی موثر برای چاقی باشد.
این تحقیق در مجله Nature Metabolism منتشر شده است.