درباره ریشه تاریخی نماد کریسمس

بابانوئل همیشه یک پیرمرد قرمزپوش ریش سفید نبود. او در واقع اسقفی با نام نیکلاس قدیس از قرن چهارم میلادی است که در شهر میرا در آسیای صغیر و ترکیه امروزی زندگی می‌کرده است.

او در تاریخ ششم دسامبر سال ۳۴۳ میلادی درگذشت و پس از مرگ بقایای مومیایی شده او ابتدا به ایتالیا و سپس به شرق فرانسه منتقل شد.

افسانه سنت نیکلاس در قرون وسطی به‌عنوان محافظ کودکان خوب و با ادب شناخته می‌شد. او به بچه‌های خوب جایزه می‌داد و با کمک همکارش «بابا شلاقی» Father Fouettard بچه‌های بد را ادب می‌کرد.

افسانه نیکلاس قدیس ابتدا در اروپای شمالی و شرقی شکل گرفت و در قرن هفدهم توسط استعمارگران هلندی به قاره آمریکا برده شد. نام او که به هلندی «سینتر کلاوس» Sinter Klass بود در آمریکا به «سانتا کلاوس» Santa Claus تبدیل شد. شخصیتی که ما در ایران با نام فرانسوی بابانوئل می‌شناسیم.

بیشتر بخوانید: تماشای دسته‌جمعی با گروپ‌واچ

در قرن نوزدهم خانواده‌های مسیحی تصمیم گرفتند تا افسانه بابانوئل را با جشن کریسمس همراه کنند و از آن برای آرام و مودب کردن کودکان خود بهره ببرند.

بنابراین کلاه اسقفی وصلیب نیکلاس قدیس به لباس و کلاه قرمز تبدیل شد بابانوئل وزن اضافه کرد و یک گونی هدیه برای بچه‌های خوب و با ادب روی دوشش گذاشت.

او دیگر نه در بهشت بلکه در قطب شمال زندگی می‌کرد و صاحب کارخانه اسباب‌بازی و هدیه بود.

در سال ۱۹۳۱ کارخانه کوکاکولا، بابانوئل را به عنوان نماد تبلیغاتی خود انتخاب کرد و سانتا کلاوس یا بابانوئل مدرن را به دنیا معرفی کرد.

امروزه دفتر بابانوئل در جنوب غربی فرانسه به‌ بیش از ۱ میلیون نامه آرزوهای کودکان پاسخ می‌دهد.
برگرفته از یورونیوز فارسی

خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا