مهاجرت به کبک؛ از ضرورت‌ تا محدویت‌

به گزارش خبرکانادا، درست چند ماه مانده به انتخابات، موضوع مهاجرت که همیشه احساسات را به غلیان می‌اندازد، بحث داغ اخبار می‌شود.
درباره‌ی تعداد مهاجرانی که سالانه کبک باید پذیرای آنها باشد، یک توافق نهایی وجود دارد و آن اینکه باید شرایط را برای مهاجرت افراد مساعد کنیم و این درحالی است که گفتن این کار از انجام دادنش راحت‌تر است.
مجله‌ی مطبوعات در ادامه به این سوال پاسخ می‌دهد.

حزب ائتلاف آینده تغییر مسیر می‌دهد

برای کمک به فعالان اقتصادی کبک که در چالش کمبود نیروی کار، خواستار ورود تعداد مهاجران بیشتری هستند، حزب ائتلاف آینده کبک، بار دیگر شعار سال ۲۰۱۸ خود را سر می‌دهد: «مهاجر کمتری می‌گیریم ولی مراقب هستیم».
در جریان انتخابات سوم اکتبر، ژان بوله ـ وزیر مهاجرت ـ تمرکز را بر منطقه‌ای شدن مهاجرت گذاشت اما چالش‌هایی که در مسیر دستیابی به این امر وجود دارد، به اندازه‌ی نیازهایی که در این زمینه وجود دارد، بزرگ است.
تحقق این نگاه برای حزب «ائتلاف آینده» یک مساله عظیم و نیازمند تغییرات اساسی است. تقریبا چهار سال پیش زمانی که دولت لوگو تازه قدرت گرفته بود، میزان پذیرش مهاجران را علیرغم نیازهای بازار کار، به حدود ۴۰۰۰۰ نفر کاهش داد. این تعداد در ادامه به تدریج افزایش یافت و در سال ۲۰۲۲ به رقمی که دولت قبلی در نظر داشت، یعنی نزدیک به ۵۰۰۰۰ نفر بازگشت.

مهاجرت از راه‌حل‌هایی است که باعث ادامه‌‌ی حیات زبان فرانسه شده و نیاز اساسی به نیروی کار را برطرف می‌کند. برای اینکه این مهم با موفقیت صورت پذیرد، به کمک مناطق مختلف و تسلط به زبان فرانسه نیاز است؛ این دو عنصر شدیدا غیرقابل تفکیک هستند.

ژان بوله، وزیر مهاجرت کبک

موضوع مهاجرت، در کنوانسیون ملی حزب ائتلاف آینده در دروموندویل در پایان ماه می مورد بحث قرار خواهد گرفت. می‌توان گفت که این جهت‌گیری که توسط دولت لوگو به منصه ظهور رسیده، جهت‌گیری دیرینه‌ی وزارت مهاجرت فرانسه و با هدف یکپارچه‌سازی صورت می‌گیرد.
بر اساس جدیدترین داده‌های موجود که در آخرین گزارش مدیریت وزارتخانه گنجانده شده است، ۲۳ درصد از مهاجرانی که در سال‌های ۲۰۲۰-۲۰۲۱ در کبک پذیرفته شده‌اند از همان بدو ورود، مقصدشان خارج از مناطق اداری لاوال، مونترژی و مونترال بود.
با این حال دستیابی به این نتیجه که کمی فراتر از هدف تعیین شده است، در واقعیت بسیار دشوارتر از این حرف‌هاست.
اوا لوپز، مدیر اجرایی سازمان ادغام جامعه مهاجران در تتفورد مین می‌گوید: «ما در حال فرار از این واقعیت هستیم.»
او هشدار می‌دهد که اگر کارها را به درستی انجام ندهیم، نیروی کاری که جذب آن برای ما بسیار گران تمام شده است را از دست خواهیم داد.
لوپز تاکید می‌کند: «مهاجران ماشین‌های اقتصادی نیستند. آنها انسان‌هایی هستند که به اینجا می‌آیند و غم بزرگی را به دوش می‌کشند؛ چراکه آنها از خانواده خود جدا شده‌اند و به هزاران مایل دورتر اسباب کشی کرده‌اند.»

استخدام دشوار

برای اوا لوپز چالش‌ اسکان مهاجران در مناطق، درست به محض جذبشان در خارج از کشور آغاز می‌شود.
اداره‌ی مهاجرت کبک حتی به افرادی که برای جذب کارگر ماهر درخواست می‌دهند و همچنین آنهایی که پیشنهاد استخدام معتبر در خارج از جامعه متروپولیتن مونترال را ارائه می‌دهند امتیاز بیشتری خواهد داد.
یک مسیر ورودی جدید که از لحاظ تاریخی قبل‌ترها برای بخش کشاورزی استفاده می‌شد، در سایر بخش‌های اشتغال نیز شتاب بیشتری گرفته است.
بر اساس ارقام گردآوری شده توسط کبک تعداد دارندگان مجوز تحت برنامه کارگران خارجی موقت در سال‌های اخیر افزایش یافته است و از ۱۲۲۰۵ نفر در سال ۲۰۱۶ به ۳۰۴۸۰ نفر در سال ۲۰۲۱ رسیده است.
این مهاجران که اقامت دائم ندارند، با ویزای کوتاه مدت یا میان مدت به اینجا می‌آیند اما مدیر سازمان ICI معتقد است که چه برای مهاجران دائمی و چه برای کارگران موقت، واقعیت منطقه‌ای کبک به دلیل حمل و نقل عمومی بین شهری ناقص و صدها کیلومتری که گاه جوامع را از هم جدا می‌کند به خوبی توضیح داده نشده است و وقتی از «شهرها» صحبت به میان می‌آید باید در نظر داشت که این در حالی است که شهرداری‌ها به سختی ۲۵۰۰۰ سکنه دارند (معادل یک منطقه از کلانشهرها) و این باعث می‌شود که شهروند خارجی از همان بدو ورود با دیدن این واقعیت‌ها جا بخورد.
اوا لوپز همچنین از این موضوع که قراردادهای امضا شده توسط کارگران لزوما به زبان آنها ترجمه نمی‌شود نیز ابراز تاسف کرد: «مردم با اشتیاقی باورنکردنی این قراردادها را امضا می‌کنند اما وقتی به اینجا می‌رسند به معنای واقعی شوکه می شوند … بدون اینکه به آنها توضیحی درباره کسر منبع داده شود، به آنها گفته شد که ۲۰ دلار در ساعت درآمد خواهند داشت و در نهایت حقوق آنها به ۱۷ دلار در ساعت می‌رسد و این مطلب زمانی که دخل و خرج آنها با هم تطابق نداشته باشد، ایجاد مشکل می‌کند.»
چالش بزرگ دیگری نیز به این لیست اضافه شده است: غالبا دسترسی به خدمات دشوار است. کمبود مکان در مهدکودک‌ها، کلاس‌های زبان فرانسوی که گاه برای کودکان در مدارس وجود ندارد و مشکل در یافتن مسکن مقرون به صرفه متغیرهای مشخصی هستند که هنوز هم تا به امروز باعث ایجاد محدودیت در چیزی می‌شوند که برخی آن را «ظرفیت استقبال» کبک در مسائل مهاجرت می‌نامند.

دادن زمانبندی مناسب

ژاک دمرز که در عین حال وظیفه‌ی شهرداری سنت کاترین دوهتلی و بخشدار ام ار سی ممفرماگوگ و ریاست فدراسیون شهرداری‌های کبک را برعهده دارد، تشخیص می‌دهد که این مناطق «کارنامه خیلی خوبی» در حفظ مهاجران برای طولانی مدت ندارند و مسئولان این مناطق در پی رفع این مشکل هستند.
«ما نباید خودمان را گول بزنیم. وقتی با مهاجران صحبت می‌کنیم باید حقیقت را به آنها بگوییم و نباید تنها از کبک و مونترال صحبت به میان آید، بلکه باید صحبت از مناطق و محیط زندگی‌های ما باشد که آب و هوا و اقلیم آن‌ها بسیار با این دومنطقه متفاوت است.»
علاوه بر کارفرمایان و اداره مهاجرت سه گروه در خارج از کشور برای جذب نیروی کار دست به کار می‌شوند.
دیمرز از نمایندگان منطقه‌ای می‌خواهد که هیات‌های بین‌المللی مونترال، کبک و شرکت توسعه‌ی اقتصادی دراموندویل را در ماموریت‌های بعدی خود همراهی کنند.

چارلز میلیارد، رییس و مدیرعامل فدراسیون اتاق‌های بازرگانی کبک همچنین از کبک درخواست می‌کند تا به کارهای مربوط به تکمیل شبکه‌ی مهدکودک‌ها و افزایش عرضه‌ی مسکن در سراسر قلمرو سرعت بخشند.
«ظرفیت استقبال» از مهاجران باید بهبود یابد اما چیزی که اهمیت بیشتری دارد این است که این ظرفیت می‌بایست با داده‌های قابل اعتماد و عینی اندازه‌گیری شود.
میلیارد می‌گوید: «منطقه‌ای کردن مهاجرت باید وسواس جدید دولت و موضوع اساسی مبارزات انتخاباتی بعدی باشد».
اما در حالی که موضوع صحبت سیاستمداران، تعیین حداکثر مهاجرانی است که کبک می‌تواند از آنها استقبال کند، میلیارد هشدار می دهد که «مراقب افرادی باشید که فکر می‌کنند شماره جادویی را دارند.»

جنگ اعداد

فرانسوا لوگو این عدد را مانند یک فرمول تکرار می کرد: ۵۰۰۰۰٫
این عدد آستانه‌ی تعداد مهاجرانی است که دولت او وعده می‌دهد که در صورت بازگشت به قدرت از آنها استقبال خواهد شد؛ رقمی که در حال حاضر موضوع داغ بحث‌ها شده در حالی که کمبود نیروی کار به شدت اقتصاد کبک را خدشه‌دار کرده است.
ورونیک پرولکس، رئیس و مدیرعامل گروه شرکت‌های صنعتی تولیدکنندگان و صادرکنندگان کبک به نخست وزیر یادآوری می‌کند که تعداد پست‌های خالی اکنون به ۳۱۰۰۰ نفر در این بخش رسیده است. این رقم در سال ۲۰۱۹، ۱۹۰۰ نفر بود.
او ابراز کرد، «این واضح است که آنچه روی دایره وجود دارد کافی نیست و … استخدام در کبک مانند ماهیگیری در یک دریاچه‌ی خالی است و جوابگوی نیروی کار نیست.»

گروه‌های اقتصادی گوش به زنگ هستند تا به طور کامل در بحث‌های عمومی تشکیل شده در کمپین‌های اقتصادی درباره تعداد مهاجرانی که دولت کبک می‌تواند در خود پذیرا شود خودی نشان دهند.
بخش صنعتی ادعای ۹۰۰۰۰ مهاجر در سال دارد. برخی دیگر کمی کمتر، مانند حزب لیبرال که تخمین می‌زند که ما می توانیم حداقل ۷۰۰۰۰ مهاجر را بپذیریم یعنی همان تعداد مهاجرانی که استان کبک در سال ۲۰۲۲ بر اساس هدف سالانه خود و بعد از شروع ویروس کرونا در نظر داشته است.

یک بحث سودآور

میریل پکت که ریاست کرسی تحقیقاتی دانشگاه کنکوردیا در سیاست مهاجرت را بر عهده دارد، از این تجدیدنظرها درست چند ماه قبل از انتخابات، به هیچ عنوان ابراز شگفتی نکرده است.
مهاجرت به طور فزاینده‌ای در مقیاس جهانی سیاسی شده است. احزاب داوطلبانه انتخاب می کنند که در طول انتخابات در مورد آن صحبت کنند تا با رأی دهندگان امتیاز کسب کنند و برای ائتلاف حزب آینده باید گفت که یک کمپین در این راستا در سال ۲۰۱۸ به آنها خدمت می‌کرد.
او یادآور می‌شود که منطقه‌ای شدن این چالش به طور معمول فقط مخصوص کبک نیست زیرا در هر جای دیگر در کانادا نیز اتفاق افتاده است.
برای متقاعد کردن تازه‌واردان از ترک مونترال و رفتن به مناطق مد نظرمان، به خوبی دستورالعمل را می‌دانیم: باید مشاغلی را ارائه داد که با مهارت‌های آنها مطابقت دارد؛ از جمله افزایش خدماتی مانند دسترسی به مهدکودک و زیرساخت‌های ورزشی و اجتماعی در جوامع واقع در حومه و همچنین افزایش آگاهی مردم محلی در مورد مسائل مربوط به مهاجرت.
و پکت این را یادآور می‌شود که «در نهایت مهاجران آزادند و همه‌ی آدم‌ها لزوما قرار نیست و نمی‌خواهند که در حومه‌ی شهر و بافت روستایی زندگی کنند.»

محافظت از زبان فرانسه

برای ژان بوله، وزیر مهاجرت، منطقه‌ای کردن مهاجرت همچنین عاملی برای کند کردن روند زوال فرانسه است. دولت که مایل است تمام اختیارات اتاوا را در این منطقه به کشور بازگرداند (دری که به سرعت توسط دولت فدرال بسته شد) قول می‌دهد تعداد مهاجرانی را که از قبل به زبان فرانسوی صحبت می کنند و یا از کشورهای فرانکوتروپیک می‌آیند، افزایش دهد. کسانی که با زبان فرانسه قرابت فرهنگی دارند و تمایل بیشتری به پذیرش زبان فرانسه به عنوان زبان دوم دارند.
بوله استدلال می‌کند که این تغییر در شرایطی که بیش از ۸۰ درصد رشد جمعیت کبک حاصل از مهاجرت است، با استناد به جدیدترین داده‌های اداره‌ی آمار کانادا ضروری است.

اگر فرانسوا لوگو آستانه‌ی تعداد مهاجرانی که کبک باید از آنها استقبال کند را نهایتا ۵۰۰۰۰ نفر تخمین زده است، میشل لیبلان، رئیس و مدیر اجرایی هیات تجارت متروپولیتن مونترال، پیش‌بینی می‌کند که دولت این تعداد را افزایش خواهد داد و در صورتی که منطقه‌ای شدن تازه‌واردان با موفقیت روبه‌رو شود به دولت این امکان را می‌دهد که این امر را تحقق بخشد.
هرچه ما بیشتر در منطقه‌بندی افراد موفق شویم و بهتر بتوانیم افراد تازه‌وارد را اسکان دهیم، نظر موافق بیشتری درباره‌ی مهاجرت کسب خواهیم کرد … این یک استراتژی خوب برای این است که بتوانیم از افراد بیشتری استقبال کنیم؛ چراکه بدین ترتیب افراد در سرزمین کانادا پخش می‌شوند و در همه جای آن جای می‌گیرند.
اما تا آن زمان بحث‌های سیاسی در اتاق آبی بالا خواهد بود. لیبرال ها هم می‌خواهند مهاجرت را منطقه‌ای کنند و آستانه‌ی پذیرش تعداد مهاجر را افزایش دهند.
سولیدر کبک نیز معتقد است که ما باید از افراد بیشتری استقبال کنیم اما مایلیم این رقم غیرسیاسی باشد.
آندرس فونتسیلا، نماینده مجلس همبستگی، دولت را به افزایش مهاجرت «به روشی دوربرگردان» با حمایت از برنامه کارگران موقت متهم می‌کند که دسترسی آسان‌تری به اقامت دائم دارند.
بخش کبکی به نوبه ی خود تقاضا کرده که ۵۰٪ از مهاجران پذیرفته شده در کبک در مناطق مستقر شوند و داشتن دانش زبان فرانسه برای همه مهاجران اقتصادی لازم باشد.
حزب محافظه کار اریک دوهایمی معتقد است که «مهاجرت راه حل طولانی مدت موثری برای مقابله با کمبود نیروی کار نیست» و دولت باید مهاجران را بر اساس «سازگاری تمدنی» آنها انتخاب کند.
به یاد داشته باشید که ازتاریخ اول ژانویه ۲۰۲۰ در پاسخ به وعده انتخاباتی «حزب ائتلاف آینده» همه‌ی متقاضیان مهاجرت دائم در کبک باید گواهی ارزش‌های دموکراتیک و ارزش‌های کبک که توسط منشور حقوق و آزادی‌ بشر اعطا می‌شود را به هنگام درخواست به عنوان مهاجر ارائه دهند.