فرصت های شغلی در شهرهای کوچک تر کانادا
طی بیست سال گذشته کانادا به دنبال تشویق مهاجران بیشتر برای زندگی در شهرهای کوچک تر خود بوده است. برنامه اصلی که کانادا برای رسیدن به این هدف به کار گرفته، برنامه مهاجرتی استانی(PNP) است.
برنامه مهاجرتی استانی، استان ها و قلمروهای سراسر کانادا را قادر می سازد تا معیارهای صلاحیت خود را برای طبقه مهاجران اقتصادی گسترش داده و از میان آن ها مهاجرانی را که نیاز بازار کار آن ها را رفع می کنند انتخاب کنند. این انتخاب در نهایت به کسب اقامت دائم کانادا منجر می شود.
این برنامه در کاهش سهم مهاجرت سه استان بزرگ کانادا(انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا) از 83 در صد در سال 1999 به 70 درصد تا به امروز، موثر بوده است.
برنامه های افزایش مهاجرت به استان های کوچک تر
دولت فدرال کانادا، استان ها و قلمروهای این کشور با راه اندازی برنامه هایی چون برنامه مهاجرتی آتلانتیک(AIP)، برنامه مهاجرتی مناطق شمالی و روستایی(RNIP) و برنامه انتخابی شهرداری ها(MNP) سعی در ترویج مهاجرت به شهرهای کوچک تر دارند.
شهرهایی مانند انتاریو نیز با راه اندازی برنامه های مهاجرتی منطقه ای سعی در استقرار مهاجران در مناطقی خارج از مراکز اصلی استان دارند، زیرا بسیاری از شهرهای این استان برای جذب مهاجر کافی، به منظور حمایت از اقتصاد خود تلاش می کنند.
64 درصد از مهاجران تازه وارد در سال 2018 در تورنتو، مونترال، ونکوور و کلگری مستقر شدند
در سال 2018، 64 درصد از مهاجران تازه وارد به کانادا در بزرگترین شهرها(تورنتو، ونکوور، مونترال و کلگری) مستقر شدند. این امر معقول است زیرا مهاجران به دنبال چهار عامل اصلی هستند که این شهرها در این عوامل از امتیاز بالایی برخوردار هستند. این چهار عامل عبارتند از: فرصت های شغلی، جوامع مهاجر موجود در هر شهر، پشتیبانی های اسکان و زیرساخت های مناسب مانند حمل و نقل عمومی.
بنابراین روشن است که کانادا باید اقدامات بیشتری برای کمک به مهاجران جدید در درک مزایای زندگی در شهرهای کوچک تر نیز انجام دهد.
فرصت های شغلی در شهرهای کوچک تر
اولویت اصلی مهاجران تازه وارد به کانادا یافتن شغل است. مهاجران بیشتر جذب اقتصاد شهرهای بزرگ می شوند و این در حالی است که شهرهای کوچک تر به دلیل نیاز بیشتر به نیروی کار، فرصت های شغلی بهتری را پیش روی آن ها قرار می دهند.
این شهرها معمولا مقصد کانادایی های جوان تر، کانادایی از دیگر مناطق و مهاجران تازه وارد کمتری است تا جای افراد سالخورده در حال بازنشستگی زیادی را در مشاغل مختلف بگیرند.
بسیاری از شهرهای کوچک تر کانادا دارای نرخ پایین تر از میانگین ملی برخوردار است. مهاجران تازه وارد برای شروع یک زندگی در کانادا باید این نکته را مد نظر داشته باشند. از طرف دیگر این شهرها دارای بازار کار رقابتی کمتری هستند که این ممکن است تازه واردها را قادر به یافتن سریع تر شغل نسبت به شهرهای بزرگ کند.
قیمت مسکن
اگر چه تورنتو و ونکوور برای تازه واردها از جذابیت خاصی برخوردار است، اما هزینه های زندگی بالاست. بیشترین هزینه زندگی برای کانادایی ها و مهاجران هزینه مسکن است. در سال های اخیر هزینه مسکن در این دو شهر نیز بالاتر رفته و افراد برای تهیه آن با مشکل رو به رو هستند.
به عنوان مثال، هزینه اجاره بهای یک آپارتمان دو خوابه در تورنتو 1600 دلار و در ونکوور 1800 دلار است در حالی که هزینه اجاره همین آپارتمان در شهر مونکتون حدود 900 دلار، در وینی پگ 1200 دلار و در ساسکاتون 1100 دلار است.
حتی اگر در این شهرها درآمد کمتری داشته باشید، باز هم در مقایسه با تورنتو و ونکوور بیشتر می توانید از پس هزینه های زندگی خود بربیایید.
کیفیت زندگی
از دیگر مزایای زندگی در شهرهای کوچک تر این است که می توان از کیفیت زندگی بهتری برخوردار شد. به دلیل ترافیک کمتر ممکن است زمان رفت و امد کمتر باشد و ساکنین زمان بیشتری را می توانند صرف امور مختلف زندگی کنند.
بسیاری از شهرهای کوچکتر در کانادا فعالیت های فرهنگی و تفریحی مشابه با شهرهای بزرگ در فضای آزاد مانند اسکی، پیاده روی در کوهستان و دسترسی به سواحل را ارائه می دهند. علاوه بر این برای تازه واردها ساختن روابط دوستانه در شهرهای کوچک تر با اجتماعات کوچک، آسان تر است.
کانادا در حال حاضر بیش از 80 برنامه مهاجرتی در طبقه اقتصادی ارائه می دهد. بسیاری از آن ها برنامه هایی برای ترغیب مهاجران برای زندگی در شهرهای کوچک تر هستند.
خبرکانادا، مرجع اخبار روز سراسر کانادا
نظرات بسته شده است.